ουψάλα σουηδία, απρίλιος
2012
αλλάζαμε ο ένας
δίπλα στον άλλον στα αποδητήρια του γυμναστηρίου στην ουψάλα. αυτός κοντός, τριχωτός, γεροδεμένος, γύρω στα 60.
μου πέταξε χαμογελώντας
κάτι στα σουηδικά.
του απάντησα κακήν κακώς
κατάλαβε από τα
άθλια σουηδικά μου ότι δεν ζώ εκεί
‘από πού είσαι;’,
με ρώτησε στα αγγλικά
‘from greece’
‘έλληνας είσαι; κι εγώ έλληνας!!’ φώναξε στα ελληνικά
είχε μια βαριά
ανατολίτικη προφορά. μιλούσε δυνατά.
υποψιάστηκα ότι ίσως είναι πομάκος ή κάτι τέτοιο...
‘από που είσαι;
από θράκη μήπως;’ τον ρώτησα κάνοντας κάπως τον έξυπνο
‘όχι, από αίγυπτο...’
..έκανε μια παύση, με κοίταξε στα μάτια. χαμογέλασε:
‘όμως είμαι
έλληνας’
‘ά, είσαι από
τους έλληνες της αιγύπτου’, ξανα-πέταξα την εξυπνάδα μου
‘όχι. χασάν με
λένε. αιγύπτιος από γεννησιμιού...αλλά είμαι έλληνας εδώ κι εδώ’
χτύπησε με το
δάκτυλο τον κρόταφο και το στήθος του
είχαμε και οι δυό
φορέσει τα αθλητικά μας και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες προς
το γυμναστήριο με τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στον ποταμό fyris. μιλούσε γρήγορα:
‘εζησα στην
ελλάδα πέντε χρόνια. είμαι τριάντα χρόνια τώρα στην σουηδία. νέος είχα τρέλα με
τα ταξίδια. μπαρκάρισα. στο πρώτο κι’ όλας ταξίδι δέσαμε
πειραιά. ξετρελάθηκα με την αθήνα και με την ελλάδα. ξεμπάρκαρα και έμεινα
εκεί. πέντε χρόνια. εκεί γνώρισα την γυναίκα μου. σουηδέζα. με κουβάλησε εδώ...30
χρόνια ουψάλα...καλά είναι...δεν βαρυέσαι, δεν έχω παράπονο’
εκτός από την
βαριά προφορά του, μιλούσε πολύ σωστά ελληνικά, με άρτια άρθρωση και συντακτικό,
πολύ καλύτερα από ότι μιλώ εγώ δανέζικα ή σουηδικά για παράδειγμα
‘καλά, πως μιλάς
τόσο καλά εληνικά ακόμα, μετά τριάντα χρόνια;’ τον ρώτησα.
‘μα επειδή εγώ
λατρεύω την ελλάδα. κι εσάς τους έλληνες σας αγαπώ πολύ...
...όχι όμως
αυτούς τους πούστηδες...’
αράδιασε μια σειρά βρισιές για τους πολιτικούς που τους ήξερε όλους με
ονοματεπώνυμα. τους στόλισε όλους ανεξαιρέτως, κόματα, πρωθυπουργούς, με όμορφες
βρισιές, λιμανίσιες.
ήταν ενημερωμένος
για την κατάσταση, το χρέος, την τρόικα:
‘πού πήγαν τα
λευτά ρε κουμπάρε, μου λες που πήγαν τόσα λευτά; η ελλάδα είναι πλούσια χώρα.
οι έλληνες νοικοκύρηδες ανθρώποι... θα σου πώ εγώ που πήγαν. στην ελβετία τα
πήγανε αυτοί οι πούστηδες. και οι έλληνες και ο δικός μας εκεί κάτω ο μουμπάρακ
είναι όλοι κλέφτηδες’
είχαμε φτάσει στο
γυμναστήριο. ο χασάν έπιασε μια κοπιλατική κι άρχισε να τραβάει κουπί.
τον αποχαιρέτισα.
‘ε, λεβέντη, μη
φοβάσαι! η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει’ μου
φώναξε, αγνοώντας τους καταϊδρωμένους σουηδούς που χτυπιόταν στα μηχανήματα
γύρω του
δέν ξέρω πόσο εννοούσε ο χασάν το οτι στην καρδιά και στο μυαλό ήταν έλληνας.
όμως γνωρίζω πολύ καλά από δική μου πείρα
ότι μια γλώσσα δεν την μαθαίνεις και δεν την θυμάσαι 30 χρόνια
αν δεν νιώσεις την κουλτούρα που την δημιούργησε και που η γλώσσα αυτή εκφράζει
και αν δεν αγαπήσεις την χώρα και τους ανθρώπους που την μιλούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου