Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

με λένε γιώργο και είμαι έλληνας και γαύρος



dar es salaam, Tanzania, 2009

από το morongoro, την επόμενη μέρα πρωί-πρωί μας φόρτωσαν σε δυό θηριώδη land cruisers για το dar es salaam. ο jurgen είχε κλείσει ένα υπέροχο ξενοδοχείο έξω από το dar όπου μείναμε την τελευταία βραδυά. το white sands hotel βρίσκεται σε μια παραλία της ερυθράς θάλασσας καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από το dar. η άμπωτις τραβιόταν κάθε τόσο και αποκάλυπτε κάπου εκατό μέτρα αμμουδιάς στην οποία έτρεχαν χιλιάδες καβούρια και περίεργα θαλασσινά έσκαβαν και χάνονταν στην άμμο μέχρι να έρθει η παλίρροια και να τα σκεπάσει πάλι όλα. τεμπελιάζαμε κάτω από τις χορταρένιες ομπρέλες όλη μέρα και μιλούσαμε για το project.  
πιό πολύ όμως οι συνάδελφοί μου με ρωτούσαν για ‘κείνους τους γεναιόδωρους μεθυσμένους καπνέμπορους έλληνες του morongoro.
την επόμενη μέρα το πρωί μοιραστήκαμε σε τρία ταξί
εγώ με δυό δανούς και τον γερμανό μπήκαμε στο πρώτο. ένα κόκκινο lada. ο niels και ο axel στρίμωξαν την μικροκαμωμένη mette στο πίσω κάθισμα. εγώ κάθησα στο μπροστινό. χαιρέτισα βιαστικά τον αφρικάνο οδηγό. του πέταξα ένα ‘airport’ και στράφηκα πίσω κουβεντιάζοντας με τους τρείς. ήταν ιούνης μήνας και το θέμα είχε γυρίσει στις διακοπές. μιλούσαμε αγγλικά:
‘εσύ που θα πάς κώστα; ελλάδα;’ ρώτησε ο axel.
‘ε που αλλού. πάντα ελλάδα πάμε διακοπές εμείς’
‘έλληνας είσαι ρε φίλε;’ άκουσα την βαριά φωνή του αφρικάνου οδηγού δίπλα μου.
γύρισα και τον κοίταξα μή πιστεύοντας στα μάτια και στα αυτιά μου που ακουγα από αυτόν τον μαύρο να μιλά άπταιστα ελληνικά.
‘ναι, έλληνας...εσύ όμως πως μιλάς τόσο καλά ελληνικά;’
‘γιώργο με λένε. έλληνας είμαι κι εγώ’ γέλασε ανοιχτόκαρδα. μιλούσε αργά και λίγο μάγγικα.
‘...εντάξει μην τρελαίνεσαι...τανζανία γεννήθηκα, πήγα ελλάδα το 80, έζησα 25 χρόνια εκεί. παντρέυτηκα. έκανα παιδιά. ζούσαμε στον μαραθώνα. χωρίσαμε με την ελλένη. μετά με ειδοποίησαν ότι πέθαινε ο πατέρας μου. ήρθα. ο αδερφός μου αρώστησε. δούλεψα το ταξί του για να ταίσω την οικογένειά του. ταρίφας. είμαι εδώ τώρα πέντε χρόνια. ξαναπαντρέυτηκα. ξανά παιδια..ξανά οικογένεια ... καταλαβαίνεις...τώρα δεν μπορώ να φύγω.
εγώ όμως μάγγα μου είμαι έλληνας. έλληνας γαύρος’
καθώς γύρισα μπροστά για να μιλάω με τον γιώργο, είχα διαπιστώσει ότι το ταμπλό του lada ήταν γεμάτο σημαιάκια, και γιρλάντες ερυθρόλευκες. κόκκινες μπαλίτσες και μπρελόκ του ολυμπιακού κρέμονταν απ' το καθρεπτάκι. όλο το lada ήταν μια αποθέωση του θρύλου.
ο γιώργος, έσπρωξε απαλά με τον χοντρό του αντίχειρα μια κασσέτα στό κασετόφωνο:
από εκείνες τις παλιές τεράστιες 8 track  
στράτος διοννυσίου!
‘εγώ φίλε γουστάρω πολύ στράτο και αγγελόπουλο. αλλά τώρα δεν μπορώ να βρώ άλλο τέτοιες κασέτες. θ’ αλλάξω όμως κασετόφωνο απ’ τα καινούργια με τις μικρές. 
αλλά που να ξαναβρώ τόσα τραγούδια ;’
μου έδειξε δίπλα του ένα μακρόστενο χαρτόκουτο γεμάτο κασσέτες
οι δανο-γερμανοί πίσω είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια:
‘please, don't tell us now that he is also greek’ 
μου λέει η mette
ο ταρίφας της χαμογέλασε μέσα απ’ τον καθρέφτη
‘yes i am! my name is george and i am greek gavros’ 
 μετά γύρισε προς το μέρος μου:
‘καθάρισε τώρα εσύ μαζύ τους δικέ μου για το τι 'ναι ο γαύρος’
χαμογελώντας άρχισε να συνοδεύει τον διονυσίου στην 8 track: 
‘αφού δεν ζούμε πια μαζύ...πάρε ότι θέλεις παλιατζή’

...greek gavros
το ‘γαύρος’ είναι εύκολο, σκεύτηκα. 
το άλλο όμως, το πρώτο συνθετικό ”greek” πως να το εξηγήσω;   
πως να εξηγήσω σε μιά δανέζα, μέσα σε ένα ταξί στο dar es salaam 
ότι ο μαύρος οδηγός μας που τραγουδάει τον ‘παλιατζή’ είναι κι αυτός έλληνας
όσο και ο γιάννης, ο διονύσης και η δήμητρα που γνωρίσαμε το προηγούμενο βράδυ στο morongoro

όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο ζήτησα την διεύθυνση του γιώργου.
‘θα σου στείλω κασσέτες του στράτου’ του υποσχέθηκα
'μεγάλε !!' με χτύπησε στην πλάτη
μου έδωσε μια καρτούλα με το όνομά του. κατακόκκινη με θυρεό του θρύλου:
taxi george - dar es salaam
ξετρύπωσε ένα ταλαιπωρημένο στυλό bick μέσα από το χαρτόκουτο με της κασσέτες 8 track 
και έγραψε στο πίσω μέρος την ταχυδρομική του διεύθυνση

τρία χρόνια τώρα δεν εκπλήρωσα ακόμα την υπόσχεσή μου. 
έκείνη την καρτούλα του γιώργου δεν μπορώ να την βρώ πιά. 
κάπου παράπεσε φαίνεται μαζύ με το κουτί με τα κινίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια: